Hartzaken Burgers Naasten Leven


Wonen Werken Spelen


home

Home



Contact Links Sitemap Archief


Wonen

Er gebeurt het een en ander op het gebied van wonen. In Nederland wonen mensen in klinieken, in beschermde 24 uurs voorzieningen, in begeleide woonvormen, op straat en in de maatschappelijke opvang. Mensen wonen zelfstandig zonder en met begeleiding. Alleen of in een groep. Sinds de financiering naar de gemeentes is overgegaan en GGZ bedden afgebouwd worden, is er een verschuiving te zien die voor veel mensen goed uitkomt maar niet voor iedereen. Met het zelfstandig wonen is ook goede thuis begeleiding nodig. Dat is goed te doen als je die begeleiding wilt. Hoe groot is de groep die dat niet wil, die zegt het zelf te kunnen? De mensen die niet geleerd hebben om te wonen en woon of levensvaardigheden missen. De grote groep thuislozen en daklozen, de zorgmijders die opvallen en de stille zorgmijders. Hoe gaan we daar mee om en hoe gaan we die begeleiden want een huis alleen is voor sommigen niet voldoende.
Ypsilon gaat onderzoek doen naar het wonen in door familie opgezette wooninitiatieven.
Hoe gaat het daar met de bewoners, hun herstel en ervaren kwaliteit van leven?
En niet te vergeten hoe tevreden zijn betrokken familieleden? Dit gaan we volgen.

top




Wonen en wooninitiatieven



top





De kunst van het wonen (Marlieke de Jonge)



top



Zelfstandig wonen en herstel.

(Deels overgenomen uit: Schizofrenia a handbook for families, Canada)

Ook al word je kind op het eind van de pubertijd ziek. Het leven gaat door. De groei naar de volwassenheid krijgt een opdonder maar stopt niet.
Hoewel veel moeders hun kind in een doosje willen stoppen en willen blijven verzorgen en koesteren, komt er een moment dat ook onze zonen en dochters met een psychische kwetsbaarheid zelfstandig willen en moeten gaan wonen.
(...) De familie moet nu erg opletten dat ze hun kind niet tegenhouden.

Waarom is zelfstandig wonen belangrijk voor jonge volwassenen en voor de familie.

Toewerken naar zelfstandig wonen is belangrijk

  • het is beter voor de eigen ontwikkeling
  • de behoefte om te kunnen overleven als de ouders er niet meer zijn. Je leert het pas door zelfstandig te leven
  • het is voor de gezinsleden niet goed om hun kind zo sterk te steunen: het eigen leven kan daardoor in de verdrukking komen
  • als je jaren af moet zien van eigen dromen, verwachtingen, ga je je kind automatisch als zondebok zien: de schuld van dit alles: de bron van alle spanning en frustratie

Besluit hiertoe op de leeftijd die er normaal voor staat: 20-25 jaar.
Teveel ouders vermijden dit probleem, noemen het pas "als ze er niet meer tegen kunnen". Het kind moet dan opeens weg.

Gevolg: schuldgevoel, aanstoot nemen aan de veranderingen die de ziekte heeft gebracht aan de familie.
Het is een geleidelijk proces: begin te zeggen: Als je besluit op je zelf te gaan wonen…
.. dan moet je ook je eigen was kunnen doen. Dan ben je blij dat je dat kan.

Op een gegeven moment bepalen de ouders wanneer het kind op zichzelf zal gaan wonen.
Werk samen met hulpverleners in het bepalen van een datum, zodat je tijd genoeg hebt om woonruimte te zoeken.
Als het zover is, kan het kind zich verstoten voelen door de familie.

Benadruk het positieve van deze stap, zeker de eerste weken.

  • Wees een vriend: bel hem op, en maak afspraken om ergens naar toe te gaan en dingen te ondernemen.
  • Vergroot zelfvertrouwen door te prijzen en te steunen.
  • Respecteer zijn wensen en zorgen zoveel mogelijk.

Misschien moet je ook helpen met huishoudelijk werk, boodschappen, koken en financiële zaken. Afhankelijk van de ernst van de ziekte moet je meer doen. Doe het in ieder geval samen met je kind.

Langzamerhand moet de band wat losser worden. Aanvankelijk zal je kind ieder weekend thuis willen komen. Dit is ook voor de eerste weken of maanden. Als je kind een keer niet komt, zorg je dat je dat weekend weg bent.
Blijf redenen geven dat je er niet bent en zorg dat je kind nog maar maximaal 1 a 2 weekenden per maand.
Aanvankelijk zal je kind 3 a 4 keer per dag naar huis bellen. Houdt dit aan, zet dan je antwoordapparaat aan. Langzamerhand zal je kind meer zelfvertrouwen krijgen en minder gaan bellen.

Loskomen van de familie en zelfstandig worden is één. Zelfstandig je huishouden doen is twee. In de loop van de tijd zal blijken of de jonge zelfstandige hulp nodig heeft bij het huishouden. In samenspraak met de behandelaar en betrokkene kan besloten worden de psychiatrische thuiszorg in te schakelen via een indicatie aanvraag "thuiszorg". Veel mensen met chronische psychoses leren het meest en het beste als het "on the spot"is. (Huishouden, wassen, opruimen en koken leer je in de eigen woning.)
Er bestaat in Nederland ook begeleid en beschermd wonen. De rol van "trainen on the spot" zal daar over worden genomen door de RIBW of andere begeleid wonenorganisatie. Het is belangrijk om af en toe de begeleiding en vorderingen met alle betrokken partijen op elkaar af te stemmen.

top